“Sommige mensen zullen me een klokkenluider noemen. En iedereen weet: een klokkenluider is meestal geen lang en gelukkig leven beschoren. Het zijn onruststokers. Ze roeren in de gevestigde orde. Trappen tegen heilige huisjes. Zorgen voor opruiing, tweespalt, kampvorming.
Maar ben ik een klokkenluider?
Misschien tegen wil en dank.”
Ik constateerde nu eenmaal dat mijn zusje geen uitzondering is. Ze is een van de velen. Ik hoefde andere topsporters maar in de ogen te kijken en ik las dezelfde pijn.
Wat had ik dan moeten doen? Mijn ogen ervoor moeten sluiten? Hun gekwetste blikken moeten negeren? Mijn zusjes angsten moeten ontkennen en mee moeten praten met de mensen die het voor het zeggen hadden? Wat had mij dat voor een mens gemaakt?
Vaak heb ik gedacht: de grootste fout die ik heb gemaakt is de nieuwe generatie in de ogen kijken. Ik had niet terug moeten komen. Ik had mezelf moeten vertellen dat het aan mijn zusje lag, dat een unieke samenloop van omstandigheden voor een fatale afloop verantwoordelijk was.
Ze zou nu zesentwintig zijn geweest. Het is nu iets meer dan zes jaar geleden. Ik kan het nog steeds niet bevatten. Het had niet mogen gebeuren. Het meest zachtmoedige hart dat ik kende stopte met kloppen en niemand heeft het weten te voorkomen. Zoveel mensen hebben zoveel kansen gekregen, maar iedereen stond erbij en keek ernaar.
Ik ook.
Terugkeren naar de turnhal om iets aan de misstanden te veranderen kan ik daarom niet bestempelen als een fout. Dat ik daar de pijn van de sporters direct zou herkennen was ook onvermijdelijk. Maar op dat moment waren de kaarten nog niet geschud. Ik had zoveel wegen kunnen bewandelen om het leed van de nieuwe generatie te verzachten. Maar ergens heb ik die juiste afslag gemist en ben ik het spoor bijster geraakt.
Dit is geen verhaal van boetedoening. Dit verhaal is ook geen zoektocht naar alle fouten die ik gemaakt heb. Dit is een verhaal over mensen met goede bedoelingen, mensen die hebben gestreden voor de dingen waarin ze geloofden en die daar een hele hoge prijs voor hebben betaald.
En toch… ik blijf hopen dat dit verhaal uiteindelijk winnaars zal kennen. Dat al het leed niet voor niets is geweest.
Na een traumatische gebeurtenis heeft Sarah de wereld van het topturnen haar rug toegekeerd. Ze bloeit op in haar succesvolle marketingcarrière bij een grote corporate. Maar hoe hard ze ook werkt en hoeveel ze ook feest, de schaduw van haar verleden blijft haar achtervolgen tot het moment dat ze het niet langer kan ontvluchten.
Overmand door pijnlijke herinneringen voelt Sarah dat ze terug moet naar de turnwereld. Niet alleen om haar verleden onder ogen zien, maar ook om erachter te komen of de topsportcultuur zoveel veranderd is als wordt beweerd. >>>
Sarah wordt als choreografe aangenomen in een topsportcentrum in Zeeland. De cultuur lijkt verbeterd, maar het duurt niet lang voordat Sarah ondervindt dat onder het oppervlak ondermijning en machtspelletjes nog steeds aan de orde van de dag zijn. Ze maakt zich grote zorgen over de gevolgen van deze methodes op jonge, kwetsbare atleten. Op zoek naar verbeteringen komt ze in heftig conflict met de hoofdcoach, turnsters en ouders.
Wat begint bij een zoektocht in de topsport eindigt bij een zoektocht naar haarzelf, waarbij ze antwoorden in heel onverwachte hoeken vindt.
Verschenen op
25-11-2024
Turnster, trainster, bestuurslid, verenigingsmanager, manager topsport én moeder. Als je zes verschillende rollen in dertig jaar vertolkt hebt in de turnsport, dan denk ik dat ik wel mag zeggen dat ik een turnvereniging vanuit alle perspectieven kan bekijken. Met die perspectieven heb ik dit verhaal kunnen schrijven, alhoewel het perspectief van de coach voorop staat. Wat ik met dit boek hoop is dat ik met alle ervaringen, vanuit alle rollen iets mag teruggeven aan de sport die mij zo ontzettend veel plezier heeft gebracht en heeft geleerd.
Wil je meer over het boek of over mij weten? Een koffietje samen drinken? Heb je vragen, opmerkingen, feedback of foutjes in de tekst gevonden? Ben je het totaal niet met dit boek eens of heb je er juist ontzettend veel aan gehad?
Let me know!